Gisteren in gesprek geweest met de oncoloog. Ik had nog zoveel vragen. 

Vandaag de laatste bestraling gehad, ben er zo klaar mee. Ik wil weer mijn normale leven oppakken, ik ben alleen zo moe... Hopelijk slijt dit snel. Trots op mezelf, weer een hoofdstuk af te kunnen sluiten. Morgen als de wekker gaat, werken zonder naar het ziekenhuis te hoeven, wat een fijn idee is dat! 

Op het moment dat ik dit schrijf zit ik in de wachtkamer. Besef me net hoe goed het eigenlijk gaat. Vanmorgen een fijn werkbezoek gehad in Amsterdam. Heb een superleuk weekend gehad. En het werken gaat goed zolang ik voldoende rust neem in de middag en op tijd naar bed ga 's avonds. Ben wel wat meer vermoeid, maar het is ook tropisch weer. De opvliegers zijn in de avond en in de nacht wel enorm veel. Dikke vrienden ben ik met de ventilator in de huiskamer en de airco op de slaapkamer. Nu zodirect de 11de van 15. Nog even doorbijten.... 

De eerste 6 bestralingen zitten erop. Het valt me alles mee tot nu toe. Ik ben wel wat meer vermoeid, slaap niet goed. Het is al dagen snikheet, mijn eigen thermostaat die steeds op hol slaat, en werken. Ik kan niet zeggen of ik nu meer moe ben door de bestralingen of dat dit komt dordat de dagen drukker zijn. Ben wel heel blij weer iets te werken al is de combi wel zwaar. Vanmorgen ontdekt dat het litteken een beetje bloed, dus ik baal daar wel van, verder nog geen klachten gelukkig. 

Slecht geslapen vannacht, ik vind het toch wel weer spannend. Al ben ik er meer dan klaar voor. Vanmiddag de eerste van 15 bestralingen. 

Een drukke week achter de rug. Gestart met een paar uurtjes werken. Snikheet weer, leuke dingen in het weekend gedaan. Terwijl ik dit schrijf lig ik met hoofdpijn, misselijk en duizelig op bed. Teveel van mezelf gevraagd denk ik. Maar ik wil zo graag verder. Ik kan niet meer alleen maar rust houden, dat hou ik niet meer vol. Kan alleen maar hopen nu dat de bestralingen me gaan meevallen. Ik hoop het zo...  

Vandaag weer naar het ziekenhuis. Afspraak bij de radioloog voor controle. Mijn borst is sinds 2 dagen eindelijk helemaal dicht. Mijn arm kan ik hoog genoeg krijgen. Dus groen licht, ze geeft akkoord. Yes! De CT scan en markering kan meteen worden gedaan. Over 1,5 week ongeveer starten we.. Eindelijk! Met 6 tattoopuntjes en kruisjes die er wel afgaan vertrekken we opgelucht weer naar huis. 

Deze week ben ik maandag naar een winkel van mij geweest. Superfijn dit gedaan te hebben  besef ik me destemeer dat ik mijn werk mis. Ook al is het traject nog niet klaar en ben ik nog lang niet in energie waar ik zijn moet, heb ik gisteren in een gesprek met mijn leidinggevende aangegeven te willen starten. Stapje voor stapje weer een start maken ook al staan de bestralingen nog op de planning. Ik ga vanaf volgende week met 3 winkelbezoeken om de dag in de ochtenden proberen te starten zodat ik 's middags nog kan gaan slapen, heb er onwijs veel zin in. 

Terwijl ik dit schrijf is het 3.00 uur in de nacht. Het is weer zo'n nacht. Piekeren en malen, ik kan er niets aan doen. Het proberen van me af te schrijven is wat het beste helpt bij mij. Gekke gedachten gaan door me hoofd, wat als de bestraling te lang op zich laat wachten? Wat als.... bang, gewoon bang. Iedereen zegt je bent zo sterk, ik voel dat nu even zelf helemaal niet zo. Morgen wil ik heel graag even naar mijn winkel in Amstedam Reigersbos, vorige week heropend na renovatie, ik moet even langs,  mis mijn teams en werk zo ontzettend. En mentaal ben ik wel weer wat sterker nu gelukkig. Hoop dat ik deze gedachten even kan vasthouden en kan slapen. 

25 juni 2024:

20 juni 2024- 24 juni 2024: