Vandaag mijn borst weer laten controleren. Maandag heeft ze hem ook gezien, toen nog niet echt overtuigd dat de antibiotica aansloeg. Vandaag gelukkig wel, maar nog wel 5 dagen eraan vastgeplakt gekregen. Borst doet nog pijn en is nog erg hard. Voelt nog niet goed. Word vervolgd.... 

Deze week weer een wisselende week gehad. Van energielevel 0 naar energielevel 10. Bizar. De goede dagen doe ik wat meer, de slechte dagen leren daar aan toe te geven. Er zitten nog dagen tussen dat ik me vooruit moet slepen, terwijl ik op andere dagen niet te stoppen ben. Zal dit snel veranderen? Ik hoop het, ben het zo zat steeds tegen een muur te lopen en me weer niet lekker te voelen zoals vandaag. Duizelig, moe, hoofdpijn en misselijk van de opvliegers. Bah, wat een kutdag weer, leren doseren word mij steeds gezegd, ik vind het zo moeilijk....  vandaag echt in niemand of iets zin. Ook deze dag gaat weer voorbij. Morgen hopelijk weer een goede dag. 

Ik begon in mei de tamoxifen 's avonds in te nemen. Toen sliep ik nog heel slecht en ging ik kapot van de opvliegers. 

Gewoon alleen maar moe en niet lekker vandaag... Vandaag even pas op de plaats.

Dinsdag: Een inhaalslag gemaakt, werkbezoek in Amsterdam Kraaiennest, thuis nog mijn mailbox geleegd. Wat langer dan gepland doorgewerkt. Ging prima! 

Een heerlijk weekend gehad in de Ardennen, onze huwelijksreis overdoen. In September waren we 5 jaar getrouwd en waren wij daar met de meiden. Nu waren de vriendjes ook mee. Supergezellig. We wilden de High Adventure weer doen net als 5 jaar geleden. Ik begon vol goede moed. Maar moest bij de tweede netten al afhaken. Ik werd eruit gehaald door de begeleider daar (superlieve gozer, met heel veel geduld). Ik kon niet meer, geen energie, geen kracht en heel erg duizelig.  Het viel me tegen, dacht dat het wel kon. Het heeft toch wel meer tijd nodig dus. 

Vandaag gestart in de oncogroep met de revalidatie om conditie op te bouwen. Niet geslapen, maar wel wat gerust op de bank begon ik vol goede moed aan de nulmeting. Bam! Wat word je dan met jezelf geconfronteerd zeg. De conditie van een hoogbejaarde heb ik op dit moment. Een soort van coopertest moeten doen en wat kracht dingetjes. Vrijdag de tweede helft van de nulmeting, want dit was al erg pittig. Er stond een uur gepland. Na 45 minuten moeten stoppen vanwege heel hoge hartslag en duizelingen. Het is vrij normaal kreeg ik te horen. Nou, dat moeten we het dan maar mee doen. Maar we gaan ervoor!

Woensdag 9 oktober naar de Radioloog geweest. Dat was een afrondend gesprek. Wel mijn zorgen geuit over mijn borst. Zij vond het geen gek idee dat ik naar de plastisch chirurg zou gaan. Maar zij kon er verder niet zoveel mee.