Terwijl ik dit schrijf is het 3.00 uur in de nacht. Het is weer zo'n nacht. Piekeren en malen, ik kan er niets aan doen. Het proberen van me af te schrijven is wat het beste helpt bij mij. Gekke gedachten gaan door me hoofd, wat als de bestraling te lang op zich laat wachten? Wat als.... bang, gewoon bang. Iedereen zegt je bent zo sterk, ik voel dat nu even zelf helemaal niet zo. Morgen wil ik heel graag even naar mijn winkel in Amstedam Reigersbos, vorige week heropend na renovatie, ik moet even langs, mis mijn teams en werk zo ontzettend. En mentaal ben ik wel weer wat sterker nu gelukkig. Hoop dat ik deze gedachten even kan vasthouden en kan slapen.
Reactie plaatsen
Reacties