Gisteren in gesprek geweest met de oncoloog. Ik had nog zoveel vragen.
Hoe en wat nu verder?
Nu verder even niets, wow echt? Kon het niet geloven. Blijf onder controle vanwege de hormoontherapie. Scans zijn nog niet nodig als er nog iets zit is het (nog) niet traceerbaar omdat de vorige scan ook niets liet zien. We moeten ervan uitgaan dat ik schoon ben na de bestralingen. Dat ik soms nog angstig ben is normaal, maar ik moet het loslaten. Tenslotte heeft iedereen een kans om kanker te krijgen. Dus op naar de jaarlijkse controles en klaar!
De moeheid, concentratie en prikkels was mijn volgende vraag.
Nu schrok ik wel van het antwoord, kan chemoschade zijn en blijven. Kan ook weer weggaan, maar... kunnen dus ook bijwerkingen zijn van de Tamoxifen (hormoontherapie). Pfff, zwaar k.t is dat nieuws zeg, dit slik ik nog wel even. Maar niet bij stil staan en gewoon zien hoe het werken gaat. Toegeven en luisteren naar mijn lijf is het advies.
De linkerborst met cyste, daar maak ik me nog wel druk om. Controles blijven, moet voldoende zijn. Maar deze borst ook weghalen is nog wel een optie.
Het was al met al wel een gesprek met een afsluitend gevoel.
Ik heb het geflikt, het was loodzwaar de afgelopen maanden. Ik ben er zo klaar mee. Maar ik kijk er ook trots op terug.
Ik ga weer leven!
Reactie plaatsen
Reacties