Werken

25 oktober:

Ik ben gebroken, werken lukt me vandaag niet en bel met mijn leidinggevende. Ik word vervolgens ook diverse keren door het ziekenhuis gebeld om wat afspraken in te plannen. 

Ik had mij eerder na het krijgen van de diagnose borstkanker voorgenomen om alle filiaalmanagers persoonlijk in te lichten. Dus op pad en de winkels bezoeken en mijzelf deze zware taak gegeven. Ik voelde dat ik het op deze manier, mijn manier, moest doen. Ik heb ook alle bezoeken en gesprekken inmiddels gedaan dus dat voelt voor mij als ‘missie volbracht’. 

26 oktober:

Vandaag staat er een dag gepland met mijn leidinggevende en een lunch vanwege mijn jubileum met mijn liefste RM collega’s. Ik was op 1 oktober namelijk 20 jaar in dienst. Die ochtend besloten mijn leidinggevende en ik om mijn contact filiaal Zaandam (aanspreekpunt voor mijn regio) te bezoeken. Tijdens dit bezoek komen we eigenlijk wel tot het besluit dat werken mentaal niet meer gaat en nemen we de regio met Wendy Filiaalmanager van mijn contact filiaal door. Ik slaap slecht, en moet het allemaal nog een plekje geven. Ik besef me echt dat ik me nu volledig op mijn behandeltraject moet gaan richten en dat werken ernaast gewoon geen optie is. Dit was wel mijn intentie, maar dit is gewoonweg niet haalbaar. Er is eerder deze week al met mijn 2 lieve collega’s (wij noemen dit binnen ons bedrijf ‘koppels’ vanwege de waarneming tijdens vakanties en vrije dagen, maar dus ook tijdens ziekte) en mijn leidinggevende overleg geweest; Wat als Mariska voor langere tijd uitvalt?                                                                      Ik had doorgegeven aan mijn leidinggevende hoe ik dit het liefste zou zien, hier wordt gehoor aan gegeven en de regio wordt in 2 gesplitst en mijn regio zal miv de komende week worden waargenomen. Dus mijn jubileumlunch wordt tevens een ‘tijdelijk’ afscheidslunch. Heel zwaar en heel beladen. Al mijn filiaalmanagers zijn door mij ingelicht en ik voel dat ik afstand moet nemen van mijn werk en dat het goed is zo. Heel zwaar, ik hou enorm veel van mijn werk. 

27 oktober:

Ik werk thuis vandaag om alle documenten etc over te kunnen dragen aan mijn koppels Wouter en Margriet. Het valt me zwaar. 

28 oktober: 

Nog 1x op winkelbezoek naar de gerenoveerde winkel van Wouter in Rijswijk in het nieuwe concept. We lunchen samen en dit voelt goed. We spreken af om zodra het kan dit te blijven doen, ook met Margriet snel afspreken dus. Voelt voor mij dat ik niet helemaal afgeschreven word zeg maar en een beetje aangesloten blijf. 

30 oktober: 

Officieel helemaal met ziekteverlof, er valt wel een last van mijn schouders en geeft me rust.                

Het is goed zo..