Donderdag een afspraak gehad bij de bedrijfsarts. De vorige 2 afspraken waren telefonisch. Eén tijdens de chemokuren en de andere na de operatie en voor de bestralingen. Nu kon ik dus fysiek naar de bedrijfsarts, dit ervaarde ik zelf als fijn, maar ook wel confronterend. Ik ga snel, erg snel, dat weet ik zelf maar al te goed. Maar heb wel mijn grens bereikt voor nu. De bedrijfsarts zei heel mooi; eerst stabiliseren en ook je privéleven en huishouden niet meer te verslapen. Nu ben ik vaak te moe om buiten het werk nog iets te ondernemen. Pas als je niet meer elke dag 2 uur slaapt maar de dag kan doorkomen zonder te slapen dan verder op te bouwen. Zover ben ik nog lang niet, realiseer ik me wel al te goed. Het is goed zo even. De regio draait, en ik doe wat ik kan. Maar mijn gezin heeft me ook wel weer nodig, niet alleen het werk.
Reactie plaatsen
Reacties