De operatie

Gepubliceerd op 22 mei 2024 om 07:38

6 mei:

Morgen is Tessa jarig, ze wordt 18, mijn kleine meid. Dit kunnen we niet vieren, ik vind het vreselijk voor haar. We gaan vandaag wel lekker met ons gezin en de partners van de meiden uit eten, om toch iets voor haar te kunnen doen.

7 mei:

Vandaag moet ik naar het AMC in Amsterdam voor de sentinel node (schildwachtklier procedure). Dit houdt in dat door middel van radioactieve vloeistoffen de schildwachtklier wordt opgespoord in de oksel. Dit is ter voorbereiding van de operatie. 8:40 uur moeten we ons melden en wordt de vloeistof ingespoten. 3 uur later kan de scan/foto worden gemaakt. De schildwachtklier is goed in beeld, dus we kunnen naar huis. 

 

8 mei:

Slecht geslapen door de spanning, gaat onze wekker om 5:15 uur. Ik heb na de chemo nog tijd nodig om wakker te worden en op te starten. We maken ons klaar om te vertrekken naar het ziekenhuis. We moeten ons om 6:45 uur melden. Ik word opgenomen, bloed geprikt en verdwijn naar de OK. 

De operatie duurt zo’n 4 uur, Chirurg Dr. Bartels verwijdert de borst (huidbesparend en tepelbesparend), ze verwijdert de schildwachtklier en vervolgens maakt de plastisch chirurg dr. Knottenbelt het af. De rugspier wordt naar voren gehaald en daarachter krijg ik mijn prothese. 

Ik word moeilijk wakker op de uitslaapkamer, en voel me heel naar. Ik krijg een ijsje om de keel te smeren en krijg wat water. Na 3 uur op de verkoeverkamer te hebben gelegen mag ik naar de opname afdeling. Daar is het nog even wachten tot ik naar de verpleegafdeling kan worden gebracht, ik moet een nachtje blijven uit voorzorg. Ik ben beroerd, misselijk, kan niet eten, en dommel steeds in. Pijn heb ik nog niet, de morfine doet zijn werk nog gelukkig. ‘s Avonds spuug ik alles wat ik in me heb er weer uit, wat een ellende.

De nacht kruipt voorbij, de pijn begint op te komen, er wordt om me heen flink gesnurkt door de buurvrouw naast me en de buurman tegenover me, (hij laat zelfs een hele harde wind waar ik zachtjes ook weer om moet lachen). In de nacht komt er via  de SEH nog een patiënt bij, dit geeft ook weer onrust en houdt me wakker. 

 

9 mei:

Vroeg in de ochtend denk ik zelf wel even naar het toilet te kunnen, maar dat ging niet helemaal goed, ik word (vermoedelijk door de lage bloeddruk even onwel), en wordt weer snel in bed gestopt. 

Ik krijg ondertussen controles en ontbijt (dat gaat nog steeds erg moeizaam) en blijf om de haverklap indommelen. Om 11:00 uur staat Patrick ineens weer voor me neus. De tijd is ineens gevlogen, toch geslapen dus. Om 12:00 uur komt de zaalarts mij beoordelen, ik mag naar huis als de verpleging de zorg voor de drains heeft uitgelegd, heel fijn!. Ik krijg nog een lekkere lunch, die ik nauwelijks nog naar binnen krijg, gelukkig heeft Patrick wel trek. We krijgen uitleg en vertrekken naar huis. Superblij!

Thuis aangekomen, ben ik doodop, kruip op de bank en val direct in slaap. Mijn schoonouders komen met een fruitmand langs, niets van gemerkt. Later in de middag zit mijn  zus ineens naast me. Ze heeft een bos bloemen meegenomen, zo lief! Word ik altijd heel blij van bloemen. Mijn zus blijft eten en ik eet wel redelijk mijn avondeten op maar veel eetlust heb ik nog niet. Ik hou het niet lang vol om aan tafel te zitten dus ga weer lekker op de bank liggen. Als Patrick heeft afgeruimd en de keuken heeft opgeruimd gaat mijn zus weg en brengt hij me naar bed. 

Ik slaap als een blok, word wakker af en toe omdat ik of een opvlieger heb of pijn maar de nacht is zo voorbij. Ik geef de pijn vandaag het cijfer 8 zonder pijnstilling. 

 

10 mei: 

Met een beetje koorts, lamlendig en pijn breng ik de dag door op de bank. Gelukkig mag ik wel weer douchen. Niet alleen, ik heb alle hulp nodig met 2 drainflessen en een arm die nauwelijks kan worden gebruikt. Wat een opgave, maar zo lekker even. Eten gaat vandaag weer wat beter, eetlust komt langzaam terug. Ben nog veel duizelig als ik opsta of me inspan. De drains doen hun werk, bah wat smerig eigenlijk. Vandaag weer 2 bossen bloemen bezorgd gekregen. Wat een medeleven, doet veel met me.

11 mei:

Ik sta wat beter op vandaag en we komen tot de conclusie dat er niet veel wondvocht uit de borstdrain meer komt. Zo fijn, onder de 30 ml mogen we bellen voor afkoppelen. Ik ga dus bellen,  het is zaterdag, de SEH is druk, er wordt besloten tot maandag te wachten. Helaas, maar begrijpelijk, het is geen spoed. 

Het is zomers weer, ik kom tot het besef geen blouses met korte mouwen en knoopjes te hebben. Die zijn nu broodnodig. Zuslief gebeld of zij wil gaan winkelen voor me. Superlief neemt zij deze taak op zich.  ‘s Middags lekker even met Patrick mee naar buiten geweest om Zeus uit te laten. We lopen zo'n 20 minuten, dat gaat goed! Ik geniet ervan, weer thuis val ik wel weer meteen in slaap na twee boterhammen gegeten te hebben. Ik word wakker gemaakt door een blije kwispelende staart. Zus met de blousjes dacht zachtjes binnen te kunnen sluipen. Ze is goed geslaagd met vijf stuks. Ben er erg blij mee.

Vandaag bloemen en een ballon van mijn regio en koppels. Ontzettend lief! Het huis staat inmiddels vol met bloemen en kaarten. De dag kruipt voorbij.. 

 

 

Zondag 12 mei, moederdag:

Een nacht achter de rug met heel weinig slaap. Ik weet niet hoe ik moet liggen, ik heb wel veel pijn. Patrick en ik staan samen op, ons ochtendritueel is dat Patrick doucht, dan mij douchen en mij zo comfortabel mogelijk op de bank installeert met koffie en vervolgens Zeus uitlaat. Zeusje weet dondersgoed dat ik kwetsbaar ben is zo ontzettend rustig en lief. Wacht ook heel netjes tot hij aan de beurt is. Voor een hond van 13 maanden is dat fantastisch.

De drainfles van mijn rug zit bijna vol. Ik bel met de SEH dat deze vervangen moet worden. We mogen komen, ik krijg een nieuwe fles. Ze koppelen de borstdrain toch al af. Heel fijn! Ik ga met 1 drain naar huis. 

Ook gaan we moederdag vieren, we gaan even naar onze moeders toe. Blijven niet lang, dat gaat me nog niet lukken. Weer thuisgekomen is het voor mij even genoeg lig ik moe op de bank totdat  we gaan eten. Ik ga vroeg naar bed vandaag. Maar zie vervolgens elk uur. Opvliegers en pijn houden mij wakker en ik doe korte duties, uitputtend is het gewoon. 

 

13 mei:

De dag kom ik door op de bank tot Patrick thuiskomt (werkt halve dagen nu even). We gaan naar het ziekenhuis voor controle bij de plastisch chirurg. Ze is tevreden, het ziet er al goed uit. Ze haalt alle pleisters eraf. Weer thuis gaat de dag langzaam voorbij. Ik word gek van de opvliegers, ik dommel steeds in maar ik word er steeds van wakker. 

 

14 mei: 

Niks bijzonders gedaan vandaag, uitgeput van het slechte slapen en knallende hoofdpijn doet mij doen overgeven. Vandaag slik ik 3x tramadol, niet te doen anders vandaag. Ik ga in de middag wel even mee naar buiten met Sasha uitlaten, dit doet me wel heel goed. De dag kruipt voorbij. ‘s Avonds word ik ga ik douchen met behulp van Patrick, ik gil het uit van de pijn. Mijn rug voelt alsof de wond open getrokken wordt. Heel naar, niet te doen. Na een half uur neemt dit gelukkig af en doen de tramadol/paracetamol hun werk. 

 

15 mei:

De dag verloopt rustig, ik doe kleine slaapjes, tot ik word wakker gemaakt door een opvlieger. We hebben ‘s middags een afspraak bij de oncoloog. De opvliegers en (anti)hormoontherapie worden besproken. We starten vandaag met de Tamoxifen en Oxybutynine. Tamoxifen is de hormoontherapie voor de komende jaren om de kans op terugkeer te verkleinen. Dit medicijn houdt de aanmaak van oestrogenen tegen. De oxybutynine is tegen de opvliegers. Het zijn er nu gemiddeld 18 in 24 uur, ik slaap er niet van, het put me uit, het is niet te doen. De drain produceert nog 105 ml wondvocht per 24 uur, deze moet helaas ook nog even blijven zitten. Het Pijncijfer van vandaag is een 7. 

 

16 mei: 

Geen bijzonderheden vandaag, mijn schoonouders even op ziekenbezoek. Ik ga mee wandelen met Zeus in de middag en ik hou voldoende rust. Het pijncijfer vandaag is wel gezakt naar een 3.

 

17 mei: 

Ik heb vannacht iets beter geslapen, ik heb 3 uurtjes aaneen kunnen slapen. Ik voel me daardoor iets beter vandaag. Ik word wel vroeg in de ochtend wakker met stekende pijn in mijn borst onder mijn prothese. Het doffe gevoel in de borst begint af te nemen voel ik nu. 

 

19 mei: 

Een volle drainfles, weer op zondag naar de SEH.. We worden tussendoor geholpen. Patrick vind mijn wond op de borst er niet zo mooi uitzien en laat de verpleegkundige er even naar kijken. Hij vindt dat we het goed in de gaten moeten houden. Met 15 minuten staan we weer buiten. 

 

21 mei: 

Ik heb weer wat beter geslapen, ben maar drie keer wakker geweest. Ik voel me niet lekker, hoofdpijn, somber en vreselijk moe. Ik bel naar de poli want de hechting van de borst ziet er echt niet goed uit. Ik kan om 10:45 uur terecht bij de plastisch chirurg. Ze constateert dat er ondersteuning moet komen door middel van antibiotica. Pffff een ontsteking. Ik produceer ook nog 100 ml wondvocht, dat is  ook nog wel veel. Ik heb vandaag erg pijn van trekkende pijn in mijn rug. Ik voel me teleurgesteld, de afgelopen dagen ging het juist wat beter. Om 20:00 helpt Patrick mij douchen en om 21:00 uur ga ik maar naar bed. Ik kan niet meer, ik heb een beetje verhoging, voel me echt niet lekker en ik heb veel pijn. Pijncijfer vandaag weer terug naar een 7.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

Maak jouw eigen website met JouwWeb