De volgende cyclus

6 Februari: 

Bloed geprikt en de uitslag daarvan gekregen. Bloedwaardes zijn goed, we gaan door! 

7 Februari: 

Woensdag chemo dag, voor het eerst zonder dexamethason, het gaat prima. Zelfs beter voor mijn gevoel. Ik word niet slaperig en draaierig. 

De dagen erna gaan net zo als in de vorige 3 weken. Het wordt een vast ritme, wat op een bepaalde manier heel fijn is omdat ik weet waar ik aan toe ben. 

Ik lig een paar nachten wakker en te draaien, maak me druk. De geplande wintersport staat voor de deur 1200 km rijden heen en 1200 km terug. Ik zie er ontzettend tegenop. Daarbij een huis vol met 3 gezinnen. De liefste mensen, maar het is me te druk. Ik ga me schuldig voelen dat ik niet gezellig mee kan doen met alles. Besluit niet mee te gaan, we hakken de knoop door. Patrick ziet het zonder mij ook niet zitten en wil geen vakantie vieren zonder mij. Hij mag van mij gaan met Tessa, maar nee, hij blijft liever bij mij thuis en bewaard zijn vakantiedagen liever voor na de operatie. Tessa gaat mee met mijn zus en zwager, dus haar wordt haar vakantie niet ontzegd, zo heel fijn! 

De 2 chemokuren die volgen verlopen hetzelfde. Het is inmiddels een vast ritme geworden. Woensdag chemo, donderdag en vrijdag te moe om iets te ondernemen. Zeus, onze hond  uitlaten en een beetje huishouden. Meer lukt niet, ik merk dat ik erg vergeetachtig word en soms in de war als ik wakker word.  Concentreren lukt ook niet, ben snel afgeleid. 

22 februari:

Gesprek met de chirurg. Het wordt een borstamputatie, maar als het goed is kan mijn tepel bespaard blijven. 12 maart een gesprek met de plastisch chirurg over de reconstructie. 

26 februari: 

Respons Echo en bloedprikken. 

27 februari: 

Gesprek met de oncoloog, uitslag echo, weer respons. De tumor valt verder uiteen, ze spreken over een crumble effect. Bloedwaardes zijn goed genoeg voor de 3e cyclus. Ik mag doorgaan met de dosis op 100%.

1 maart: 

Patrick vertrekt naar Spanje om allerlei bouwwerkzaamheden te doen aan en bij hun nieuwe huis zoals beloofd voor ik ziek werd. Ze zijn ontzettend belangrijk voor ons en ik vind dat dit door moet gaan. Met de meiden en vele andere hulptroepen moet dit kunnen. Echter valt het afscheid me toch heel zwaar. Maar het komt wel goed, ik red me wel. Met deze woorden rijdt hij  weg. Mijn allessie.

3 maart:

Het is nu 5:31 uur. Ik lig al vanaf 3:45 uur wakker. Nachten als deze zijn er veel. Doodmoe en toch niet kunnen slapen. Dit vind ik één van de meest frustrerende dingen op dit moment. Ik word er nog vermoeider en verdrietig van. 

Helaas, misselijk na het avondeten,  kwam alles weer uit helaas. Hopelijk is het gewoon verkeerd gevallen en is het een eenmalig iets.

4 maart: 

Misselijk, buikloop en temperatuur die stijgt naar 38.3. Nu wordt het spannend,  Patrick is er niet, wat moet ik doen? Dokter bellen of niet? Als ik besluit om te gaan bellen, meet ik nog één keer mijn temperatuur. 37,9. Hij zakt, ik ga naar bed maar kan niet slapen, mijn controlepost (steun) ligt niet naast me. Rond 1:00 uur val ik uiteindelijk toch in slaap. 

5 maart:

Ik word wakker om 8 uur, voel me gelukkig weer een stuk beter. 

6 maart: 

Chemo dag, de verpleegkundige overlegt eerst met de arts voordat ze me aansluit omdat ik zo ziek ben geweest. Ik krijg een beetje op mijn donder, ik had moeten bellen naar de huisartsenpost toen ik koorts had. Ik kan het niet meer terugdraaien, maar het is een goede les geweest. De chemo mag wel doorgaan gelukkig. Omdat Patrick er niet is ben ik erheen gegaan met de bus, bijzonder voor mij. Vriendin Sylvia haalt mij op, er staan veel mensen voor mij klaar, dit doet enorm goed. 

7 maart: 

Ik merk dat ik minder fit de chemo ben ingegaan. Het valt me extra zwaar deze week. Zo moe, niet normaal meer. 

13 maart:

Chemo dag; nog één keertje zonder Patrick. Dus heen met de bus, terug haalt een goede vriend Joop mij op en brengt me thuis. 

14 maart: 

Het gaat wel beter dan vorige week gelukkig. Ik neem mijn rust,  heb inmiddels geleerd eraan toe te geven. 

16 maart: 

Patrick is weer thuis, ik heb hem enorm gemist. Maar.. de tickets naar Spanje zijn voor volgende maand geboekt, dan lig ik in het door Patrick en Marcel aangelegde zwembad, dus pluk ik zelf ook weer de vruchten ervan. Kijk er al enorm naar uit.