20 november:
Vanmiddag een afspraak bij de oncologieverpleegkundige. Ze legt ons een heleboel uit en de lab uitslagen waren goed dus de afspraak voor de eerste chemokuur is een feit. Het kan me niet snel genoeg gaan, ik word zo langzamerhand gek van dat wachten. Dat ik rondloop met kanker in mijn lijf voelt voor mij niet goed. Het is mentaal een flinke last. Woensdag moet ik me om 9:30 uur melden op de verpleegafdeling. “Let the fight begin!”
22 november:
Vandaag is het zover. Chemo één gaat vanmiddag van start. De start van de vier ddAC kuren. Ik moet me om 14:00 uur melden. Het is een beetje druk in de kurenkamer dus 14:30 uur gaat het infuus erin. Patrick mag nu op de afdeling blijven maar de volgende keer moet hij weg vanwege de rust voor de medepatiënten. Er wordt gestart met een pil tegen de misselijkheid (Akynzeo). Die had ik een uur van tevoren moeten innemen, wist ik even niet meer. Vervolgens het infuus tegen misselijkheid (dexamethason). Toen de eerste zak met gif (cyclofosfamide). Daarna een zak om te spoelen. En toen kwam het rode gif (doxorubicine). En ook daarna weer een zak om te spoelen. Het viel me allemaal mee.
Ik blijf de avond duizelig/ aangeschoten gevoel alsof ik een wijntje te veel op heb. Ik plas roze, en moet ontzettend veel naar de plassen door alle vloeistoffen de hele nacht. Weinig kunnen slapen. Maar niet misselijk, alleen een beetje hoofdpijn.
23 november:
We starten de ochtend met een pil dexamethason tegen de misselijkheid. Nog steeds geen last van gelukkig. Dus het doet zijn werk goed. Mijn eetlust blijft wel weg. Moet mezelf dwingen te eten. Ik ben erg moe maar kan niet slapen. Dus beetje Netflix en Videoland om de dag door te komen.
’s Avonds komt er iemand van de thuiszorg een injectie geven. Dit is om het aantal witte bloedlichaampjes/cellen sneller aan te maken.
24 november:
We starten de dag weer met de tweede pil dexamethason. Ik ben nog steeds niet misselijk. Maar ben wel zo slap als een vaatdoek en erg moe. Slapen lukt vandaag wel goed. Maar het is goed te doen zo. Ik had gehoopt naar mijn regiobijeenkomst te kunnen gaan als verrassing voor mijn regio. Maar daar heb ik helaas geen energie voor. Er worden wel foto’s gestuurd. Zo ben ik er toch een beetje bij.
25 november:
Dag 3 na de chemo, zonder ondersteunende medicijnen de dag starten. Alleen mijn gebruikelijke Nortrilen. Ik voel me minder een zombie vandaag merk ik. Nog wel erg slap en moe maar het gaat oké. Een paar boodschappen gedaan bij de AH om de hoek en Zeus uitgelaten vandaag. Dat was alles wat ik aan energie kon opbrengen. Maar ik moest er even uit.
26 november:
Fit genoeg om de kerstboom op te zetten. Beetje vroeg, maar wel heel gezellig en knus.
Reactie plaatsen
Reacties